Moja włoska l'avventura

Scilla to nadmorska miejscowość położona około 25 km od Reggio Calabria. Leży ona na wybrzeżu Morza Tyrreńskiego, w regionie Reggio Calabria, wzdłuż tzw. Costa Viola – nazwa ta odnosi się do unikalnego, fioletowego odcienia wód morskich, który pojawia się przy określonych warunkach atmosferycznych.

Historyczne serce Scilli tworzy otoczony dzielnicą San Giorgio obszar, będący zarazem jej głównym ośrodkiem miejskim. Do miejscowości należą także: Jeracari, dynamicznie rozwijające się przedmieście; Marina Grande, znana z plaży Syren; oraz Chianalea – dawna osada rybacka. Chianalea, niegdyś znana jako Plano Galea, była miejscem, gdzie przypływały galery, czyli starożytne łodzie wykorzystywane do połowu mieczników.

LEGENDA O SCILLI

Nazwa miejscowości łączy się z legendarną opowieścią o Scylli i Charybdis – morskich potworach, które czyhały po przeciwnych stronach Cieśniny Mesyńskiej, atakując przepływające okręty. Możemy spotkać się z nimi w Odyseii Homera. Zgodnie z mitem, Scylla była niegdyś piękną nimfą, obiektem uczuć Glaukosa – syna Posejdona, pół człowieka, pół ryby. Przestraszona jego wyglądem, Scylla uciekła i skryła się na górskim szczycie, pozostawiając Glaukosa samego z bólem odrzuconej miłości. Zdesperowany Glaukos udał się po pomoc do czarodziejki Kirke, błagając o eliksir miłości. Kirke – która sama była zakochana w Glaukosie, zraniona jego odrzuceniem, zamiast pomóc, rozlała magiczny napój do źródła, w którym kąpała się Scylla, przemieniając nimfę w morskiego potwora o sześciu psich głowach, który pożerał wszystkie statki przepływające przez Cieśninę Mesyńską. Przerażona swoim nowym wyglądem, Scylla schroniła się w skalnym zagłębieniu nad wybrzeżem – miejscu, które zdaje się nosić jej imię niczym echo przeszłości zatrzymane przez czas.

HISTORIA SCILLI

Dzieje Scilli nierozerwalnie łączą się ze skalistym wzgórzem i zamkiem, który dzięki swojemu strategicznemu położeniu uczynił to miejsce przedmiotem licznych sporów między kolejnymi władcami na przestrzeni wieków. Pierwsi osadnicy, głównie rybacy, osiedlili się w bezpośrednim sąsiedztwie zamku i morza. Jednak z czasem, z powodu najazdów pirackich, mieszkańcy zaczęli przenosić się na wyżej położone tereny, tworząc osady w rejonie dzisiejszej dzielnicy San Giorgio, gdzie z rybaków przeobrazili się w rolników i myśliwych.

W epoce nowożytnej Scilla rozwinęła się jako istotny punkt handlowy. Od XVI wieku należała do szlacheckiego rodu Ruffo, który w 1513 roku nabył te ziemie. Rodzina ta dokonała rozbudowy zamku, przekształcając go w swoją rezydencję, którą pozostawał aż do upadku systemu feudalnego.

Mimo zniszczeń spowodowanych przez tragiczne trzęsienia ziemi w 1783 i 1908 roku, w Scilli wciąż można odnaleźć liczne ślady jej historycznego dziedzictwa. Poza zamkiem Ruffo i urokliwą dzielnicą Chianalea, odwiedzający mogą podziwiać także wiele zabytkowych kościołów oraz cennych artefaktów o znaczeniu kulturowym i artystycznym.

CO WARTO ZOBACZYĆ W SCILLI?

Zamek Ruffo to najbardziej rozpoznawalny symbol Scilli, wznoszący się dumnie nad skalistym przylądkiem. Jego początki sięgają aż V wieku p.n.e., a zróżnicowana architektura zdradza, że rozbudowywano go stopniowo, na przestrzeni wielu epok. Przez wieki zamek był świadkiem burzliwej historii – służył jako siedziba wpływowych rodów i miejsce licznych starć. W III wieku p.n.e. przekształcono go w potężną twierdzę obronną. W XVI wieku, dokładnie w 1533 roku, zamek stał się własnością szlacheckiej rodziny Ruffo, która uczyniła z niego swoją rodową rezydencję. W ich rękach pozostawał aż do początku XIX wieku, kiedy to przeszedł na własność państwa. Na początku XX wieku jego funkcję rozszerzono o latarnię morską, dziś należącą do Marynarki Wojennej. Współcześnie zamek zyskał nową rolę – mieści się w nim Regionalne Centrum Odbudowy Zabytkowych Centrów Kalabrii. To tu odbywają się wystawy, wydarzenia kulturalne i inicjatywy promujące dziedzictwo regionu. Z zamkowych tarasów rozciąga się wspaniała panorama – widok na Sycylię i malownicze Wyspy Liparyjskie. Zamek otwarty jest w godzinach 9:00-13:30/15:00-19:00, a koszt biletu to 2 euro.

Usytuowany w pobliżu zamku Ruffo kościół Matki Najświętszej Niepokalanej należy do najważniejszych obiektów sakralnych Scilli. Na przestrzeni wieków był kilkakrotnie odnawiany, głównie w wyniku zniszczeń spowodowanych trzęsieniami ziemi, które odcisnęły wyraźne piętno na historii tego miejsca. Świątynia wyróżnia się sześcioma zewnętrznymi, białymi kolumnami w stylu jońskim oraz bogatym, kolorowym wystrojem wnętrza, w którym szczególną uwagę przykuwa mozaika umieszczona za głównym ołtarzem. Przedstawia ona anioła otoczonego błogosławieństwem Ducha Świętego – opiekuna domostw rozsianych po okolicznej wsi.

Na Piazza San Rocco, na belwederze z widokiem na morze, znajduje się rzeźba z brązu poświęcona mitowi o Scylli. Dzieło to, stworzone przez artystę z Reggio, Francesco Triglie, ukazuje moment przemiany pięknej nimfy w morskiego potwora – tragiczny finał historii, w której zazdrosna czarodziejka Kirke rzuca klątwę z miłości i zawodu. Pomnik został odsłonięty w 2013 roku i stanowi współczesne nawiązanie do starożytnej legendy głęboko zakorzenionej w tożsamości Scilli, a którą mogliście przeczytać na początku wpisu.

Kościół della Spirito Santo zbudowany w 1752 roku przez Antoniego Brancatiego z Messyny został niemal całkowicie odbudowany po trzęsieniu ziemi w 1783 roku. Jego kamienna fasada wyróżnia się eleganckim portalem z łukowym tympanonem, a do dekoracji użyto kamienia z Syrakuz. Bliskość morza przyczyniła się do stopniowego niszczenia budowli. Wnętrze skrywa główny ołtarz oraz cztery boczne z XVIII wieku, utrzymane w sycylijskim stylu i wykonane z barwionego marmuru.

Chianalea to jedna z najbardziej urokliwych dzielnic Scilli – nietrudno zrozumieć, dlaczego. Położona na skalistym, północnym krańcu cypla, u stóp zamku Ruffo, zachwyca niepowtarzalnym układem urbanistycznym. Domy, wzniesione bezpośrednio na skałach tuż nad linią wody, oddzielają wąskie uliczki i kanały, które nadają temu miejscu wyjątkowy charakter. Nie bez powodu Chianalea bywa nazywana „małą Wenecją Południa”.

Marina Grande to najchętniej odwiedzana plaża przez turystów wypoczywających w Scilli. Jej urok potęgują potężne skały, które zamykają ją od północy i południa, a na jednej z nich dumnie wznosi się zamek Ruffo, dodając miejscu majestatycznego charakteru. Zatoka, oblewana przez krystaliczne wody Morza Tyrreńskiego, oferuje zarówno bezpłatne plaże, jak i dobrze zorganizowane kąpieliska z pełną infrastrukturą. Dzielnicę Marina Grande można także podziwiać, spacerując malowniczą promenadą biegnącą wzdłuż wybrzeża. Wzdłuż niej znajdują się liczne bary, kluby i restauracje, które przyciągają zarówno mieszkańców, jak i odwiedzających.

GDZIE WARTO ZJEŚĆ?

W dzielnicy Chianalea zlokalizowanych jest wiele restauracji usytuowanych nad brzegiem morza, a dokładniej na wystających pomostach. Warto kierować się tutaj opiniami z Googla. My jednak zawsze szukamy lokali nieco poza turystycznym szlakiem i z całego serca polecić możemy Mordi e fuggi – Scilla, gdzie posmakować możemy kalabryjskich przysmaków.

JAK DOTRZEĆ DO SCILLI?

Najprostszym środkiem komunikacji, którym można dotrzeć do Scilli jest samochód, zarówno z północy, jak i z południa dotrzemy do Scilli Autostradą del Mediterraneo E45. Z parkingiem nie powinno być problemu jeżeli zdecydujemy się zaparkować przy jednej z ulic górnego miasta i pospacerować do centrum.

Do Scilli dotrzemy również pociągiem, podróż z Lamezi Terme do Scilli zajmuję ponad 1 godzinę, z kolei z Reggio di Calabria do Scilli dotrzemy w niecałe półgodziny.

Scilla to urokliwa miejscowość w Kalabrii, położona nad Morzem Tyrreńskim, słynąca z mitycznego dziedzictwa i wyjątkowego wybrzeża Costa Viola. Jej sercem jest zamek Ruffo, górujący nad morzem, oraz dzielnica Chianalea – nazywana „małą Wenecją Południa” dzięki domom stojącym bezpośrednio nad wodą. Miejsce to łączy historię z legendą, czego symbolem jest rzeźba Scylli inspirowana antycznym mitem. Warto odwiedzić także tutejsze kościoły i Marina Grande – najpopularniejszą plażę z malowniczym widokiem.